Hoe maak je URBEX foto’s

HDR-opnames zijn essentieel bij urbex-fotografie

Deel 2 over urbex fotografie

“In mijn vorige bijdrage aan Fotografie-reizen.nl heb ik het gehad over hoe je begint met urbex fotografie, het vinden van locaties. Een hele uitdaging hebben we gezien. Maar goed, eindelijk heb je dan een aantal locaties gevonden en heb je de moed bij elkaar geraapt om ze te bezoeken. Aangekomen bij die prachtige locatie volgt gelijk de volgende uitdaging: ongezien binnen zien te komen. Ongezien, dat is wel prettig. Heel regelmatig komt het voor dat locaties door buren en andere omwonenden in de gaten worden gehouden. Wanneer je door hen ontdekt bent zullen ze niet schromen om instanties in te schakelen waar je normaal gesproken liever niet mee geconfronteerd wordt. En dan ben je binnen, eindelijk. Nu kun je beginnen aan waar je als urbex fotograaf voor bent gekomen: foto’s maken.” Over hoe hij daarbij te werk gaat, probeert verwoed Urbex-Fotograaf Gerben van Buiten in deze blog wat dieper op in te gaan.

Urbexen is best spannend

Binnenkomen doen we trouwens alleen via bestaande openingen, een open deur of raam of een gat in de muur of zo. Wanneer die opening er niet is gaan we niet naar binnen want op het moment dat je jezelf een toegang forceert is er echt sprake van inbreken en dat leg je toch iets lastiger uit dan wanneer je ‘gewoon’ door een open deur naar binnen bent gewandeld. Had ik al gezegd dat urbexen bij tijd en wijle best spannend kan zijn?

Welk objectief gebruiken bij urbex-fotografie

Omdat je ervan uit moet gaan dat je je in donkere, vaak zelfs geblindeerde, ruimtes begeeft krijg je te maken met lange sluitertijden, vaak vele seconden. Een statief is daarom een absolute must. De tweede reden dat ik altijd gebruik maak van een statief is dat ik HDR opnames maak. Daarover later meer. Op mijn spiegelreflex camera heb ik een 14-24 mm groothoek objectief gemonteerd. Deze gebruik ik om ook in kleinere ruimtes als woonkamers, keukens etcetera toch zoveel mogelijk in mijn beeld te kunnen vangen. Dat mijn camera een full frame camera is helpt daar ook bij omdat ik dan niet te maken heb met de crop factor. Een tweede objectief, die ik altijd bij me heb, is een 24-70 mm objectief. Deze gebruik ik om detail opnames te kunnen maken van bijvoorbeeld beeldjes en foto’s die op een plank of kastje staan of dat kunstgebitje dat op het aanrecht ligt!

‘Je wilt wel alles zoveel mogelijk scherp hebben’

Voor wat betreft de instellingen op mijn camera wordt ook dat voor het grootste gedeelte bepaald door de donkere ruimtes. Om daar toch tot aanvaardbare sluitertijden te kunnen komen probeer ik met een zo groot mogelijk diafragma te werken maar niet zo groot dat daardoor de scherptediepte te klein wordt. We willen tenslotte wel zo’n beetje alles scherp hebben. Mijn camera heb ik overigens in de ‘A’ stand oftewel met diafragma voorkeur. De sluitertijden rekent dat apparaat vervolgens maar lekker zelf uit, rekenen was nooit mijn beste vak! De foto’s schiet ik in RAW waardoor ik me ook niet al te druk hoef te maken om bijvoorbeeld de witbalans welke ik op ‘automatisch’ heb staan. In de nabewerking heb ik, door te schieten in RAW, voldoende mogelijkheden om het een en ander recht te kunnen trekken. Wat ik nog wel bewust aanpas is de ISO waarde. Daarbij ga ik rustig naar 800 tot soms wel 1600 ISO. Dit om ook weer de sluitertijden tot een aanvaardbaar niveau terug te brengen. Gelukkig kan mijn camera goed omgaan met deze hogere ISO waarden zodat ik weinig last heb van ruis.

Een zaklantaarn biedt uitkomst

Soms kan het scherpstellen met de AF wel eens problemen opleveren als het donker is. Een zaklantaarn biedt daarbij uitkomst. Een zaklantaarn in de vorm van een hoofdlampje werkt dan wel zo prettig. Die heb je sowieso vaak nodig om je weg te kunnen vinden in die pandjes. De elektriciteit is in dit soort panden normaal gesproken altijd afgesloten. Gebeurt het, dat bij het beroeren van een lichtschakelaar, de verlamping wel aangaat is de kans groot dat het pand waar je je bevindt nog gewoon bewoond is! Verminderd handig en, in voorkomend geval, behoorlijk ongemakkelijk. We hebben het zelf al een paar keer meegemaakt dat we een pand wilden betreden die nog bewoond bleek te zijn. Daar kwamen we gelukkig net op tijd achter. Was iets met coördinaten in de navigatie ofzo.

Foto of schilderij?

Het heeft bij mij zo’n anderhalf jaar geduurd voordat ik de stijl te pakken had die jullie in bijgaande foto’s kunnen zien. Het is een kwestie van smaak natuurlijk maar dit is wat ik mooi vind, mijn stijl. Als men twijfelt of het een foto of schilderij is, dan zit ik goed. Ik hoop dus dat jullie hier en daar ernstig twijfelen bij het zien van de foto’s!

Maffe foto’s met gasmaskers

Mijn zwagers, waar ik altijd mee op pad ga om urbex-foto’s te maken, zijn een beetje maf en hadden het idee opgevat om met gasmaskers op op de foto te gaan. Nou, vooruit dan maar. En toch gaf ook dat wel weer een bepaald, leuk effect. Stonden we de eerste expeditie alleen maar met masker op in beeld, de laatste keer hebben we het naar een hoger niveau getild en hebben we veel meer rekwisieten meegenomen om de uiteindelijke foto’s meer een verhaal mee te geven. En ook daar zijn we in geslaagd.

Schroom niet om mij te benaderen

Meer foto’s zijn te zien op oa www.geppesteinfotografie.nl, Instagram/geppestein, https://www.werkaandemuur.nl/nl/beeldmaker/Gerben-van-Buiten/22730  en facebook/gerbenvanbuiten. Heb je naar aanleiding van dit artikel en mijn vorige blog over urbex fotografie (deel 1) nog vragen en/of opmerkingen? Schroom dan niet om me via genoemde social media te benaderen. Oh ja, nog één ding: vragen naar urbex locaties heeft geen zin ;-).