Ineens was daar het gat in de bewolking

🖍 Ineens was daar het gat in de bewolking…

Onze fotografen vertellen: Ron Buist

Zonsopkomst bij Lagangarbh hut

“In 2015 was ik voor het eerst in Glencoe en ik mag wel zeggen dat er sprake was van liefde op het eerste gezicht. De ruige landschappen met bergen, rivieren en watervallen hadden vanaf het begin een onweerstaanbare aantrekkingskracht op mij. Wat een fantastische plek om zonder zorgen een paar dagen alleen maar met fotografie bezig te zijn! Na het eerste bezoek was Glencoe nog drie keer de bestemming voor een fotografie-avontuur en de ervaringen die Ton Drijfhamer en ik opdeden vormden de basis voor de fotografiereis naar Schotland bij Fotografie-reizen.nl.

In april 2017 was ik weer in Glencoe en stond een zonsopkomst bij Lagangarbh Hut op het programma. Het is een trekkershut met 20 bedden en is eigendom van de National Trust van Schotland. De hut ligt aan de rivier Coupall ten noorden van de meest bekende berg in het gebied: de pyramidevormige Buachaille Etive Mor. De hut ligt aan de voet van een wat lagere berg en is het beginpunt voor de beklimming van de Buachaille. Dat laatste is aan mij niet besteed: het gaat mij om de fotogenieke hut zelf en het landschap. Vraag me trouwens ook niet om de naam van de hut uit te spreken. Na vier bezoeken lukt me dat nog steeds niet…

Uiteraard waren we voor zonsopkomst bij de hut, met goede hoop op een paar openingen in de bewolking. We begonnen dicht bij de hut. Ik had wel wat leuke foto’s, zoals de foto met de rivier Coupall op de voorgrond, maar voor een foto met de “wow-factor” heb je toch eigenlijk wel een mooie bundel strijklicht op de berg nodig. Daarvoor was dan weer een gat in de bewolking nodig, maar dat leek niet te komen, dus na een uur of twee gingen Ton en ik weer richting auto. Toch besloten we om voordat we naar het hotel zouden gaan, eerst nog even de heuvel aan de andere kant van de weg op te klimmen om te kijken hoe de hut er vanaf een iets hoger standpunt uit ziet. We waren nog maar een stukje omhoog gelopen, toen dat gat in de bewolking er toch ineens was. Het duurde nog geen minuut en gelukkig had ik mijn camera net weer op het statief gezet. Het strijklicht brengt de structuur van de berg duidelijk naar voren en dat maakt voor mij deze foto.

In de winter van 2019 waren we weer terug bij de hut. De sneeuw zorgde toen voor een heel ander avontuur. Maar dat is een onderwerp voor een volgende aflevering!”

Tot ziens op één van onze fotoreizen,

Ron Buist