Mijn statief als reddingsmiddel

“De eerste dag van het Groninger waddenweekend, georganiseerd door fotografie-reizen.nl, zou afgesloten worden met het fotograferen van de ondergaande zon vanuit de Emmapolder. Geïnspireerd door foto’s van eerdere reizen togen we naar de dijk, waar echter al spoedig bleek dat de zon zich die dag niet meer zou laten zien; het was zwaar bewolkt geworden. Toch was de spiegeling van de lucht fraai in de plassen die op de kwelder stonden en een ieder van ons zocht naar een plekje van waar inkomende lijnen de compositie van de foto zou kunnen versterken. Ik besloot een paar stappen het wad op te lopen. Aangezien ik vanuit eerdere reizen letterlijk en figuurlijk al vele stappen op het Wad heb staan, schrok ik in eerste instantie niet toen mijn laarzen steeds verder zakten in het slik. Door van tijd tot tijd net even ergens anders te gaan staan, kwam ik telkens wel weer op tijd los.

Dat ging goed, totdat ik een mooie compositie ontdekte en de lucht net even open brak. Afgeleid door het zoeken naar de juiste instellingen, het filter op de juiste hoogte en het finetunen van de compositie had ik niet in de gaten dat één laars al dusdanig weggezakt was in het slik, dat ik deze niet meer los kon krijgen. Door af te zetten met het andere been, leek het wel alsof ik mij steeds verder vastzette in de Groninger klei. De andere deelnemers keken bezorgd mijn kant op: zou ik ‘s avonds tijdens het diner nog met hen aan tafel zitten, of moesten ze mij hier achterlaten en zou ik mij met lamsoor, wier en zeekraal moeten voeden… Mijn statief kon ik vlot lostrekken. Ik gebruikte deze als stok waarmee wadlopers zichzelf ook lostrekken. Echter, daar zat uiteraard nog mijn camera op. Het evenwicht was zeer wankel en het zou toch erg jammer zijn om op de eerste dag al je camera te verspelen… Gelukkig kon Yolanda mij bereiken, zodat ik haar in ieder geval mijn camera kon aanreiken. Hierna kon ik het statief echt als wadloopstok gebruiken en lukte het om zonder te vallen de dijk weer te bereiken. ‘s Avonds zat ik gelukkig met de hele groep aan tafel en de vangst van de dag, een Gronings visgerecht, smaakte heerlijk! Over de foto die dit avontuur heeft opgeleverd was ik uiteindelijk best tevreden. Mijn voetstappen voegden nog eens extra inkomende lijnen toe aan de compositie. Het was het avontuur waard!”