Reisverslag Betoverend IJsland

Deelneemster Kitty Poppe: ‘Yolanda zorgt voor een onvergetelijke reis!’

IJsland: 27 januari 2018 – 4 februari 2018

Tekst en Foto’s: Kitty Poppe

‘Ik kreeg meteen persoonlijke reactie van Fotografie-reizen’

In eerste instantie had ik een fotografiereis naar IJsland geboekt bij een andere – voor mij bekende – organisatie. Maanden heb ik gezegd: “Ik ga een fotografiereis maken in IJsland, als het doorgaat…”.  Uiteindelijk kwam het bericht dat de reis toch niet doorging omdat er te weinig deelnemers waren. En wat dan?!? Hoe vind je een goede andere organisatie? Natuurlijk ga je eerst “googlen”.  Fotografie-reizen.nl kwam al heel snel naar voren.

De site sprak mij aan, die heb ik van voor tot achter doorgelezen en doorgespit. De reisverslagen gelezen, zelfs de algemene voorwaarden en het Garantiefonds gecheckt. De reis ging gegarandeerd door, er was nog één plaats, dus heb ik op de knop “Boeken” gedrukt. En toen later op de avond, yes, een persoonlijk bericht van Yolanda Wals, die ook persoonlijk reageerde op de vragen die ik had gesteld. Geen robotsite dus. Ik had direct een goed gevoel en bovenal, ik ga nu toch echt naar IJsland. We kregen als groep op meerdere momenten informatie over de reis. Die informatie zag er goed en verzorgd uit. Dat vind ik persoonlijk heel prettig en belangrijk. En als ik per mail een vraag stelde aan Yolanda, dan kreeg ik daar bijna per ommegaande een reactie op. Ik kon niet wachten om te vertrekken en dat terwijl ik het ook best spannend vond om alleen met een groepsreis mee te gaan.

Goede service en zorg

Het vertrek was op zaterdag 27 januari 2018. Ik was als eerste van de groep op de afgesproken plek op Schiphol. Een wildvreemde niet-Nederlands sprekende man aangezien als mogelijke reisgenoot, maar al vrij snel daarna kwam Yolanda met een aantal reisgenoten. Dat klikte gelijk goed. Met z’n allen inchecken, door de douane, wat drinken en naar het paarse toestel van Wow Air. Een paar uurtjes later stonden we op de luchthaven in Keflavik, iedereen had zijn of haar bagage en de reis was nu echt begonnen. De reis is onder begeleiding en verantwoording van Yolanda, maar tijdens deze reis was ook Johan mee als begeleider voor een van de medereizigers. Yolanda en Johan spraken af dat Johan de chauffeur is tijdens de reis. Klasse Johan, ik heb me erg veilig bij jou gevoeld, ook als de wegen niet gepekeld of geveegd waren. Je service en zorg voor de mensen in de groep is top, dat voelde heel prettig. Dank hiervoor.

Chaos in het huis: Noorderlicht!

Voor de eerste twee nachten was de overnachting niet in een hotel, maar in een huis dat we als groep tot onze beschikking hadden. Heel gezellig, maar je moet wel voor je eigen ontbijt zorgen én afwassen. Maar dat mocht de pret niet drukken. Meestal geeft Yolanda op de eerste avond de eerste instructie voor de niet- of minder ervaren fotografen in de groep en de instructie voor het fotograferen van het noorderlicht. Echter, die avond liep het wat anders, dus hadden we afgesproken dat we de instructies de volgende dag zouden krijgen. Wat mij betreft prima, want zo’n reisdag hakt er bij mij altijd wel een beetje in. Mijn kamergenote en ik hadden ons bed al opgezocht, toen we ineens een soort van chaos opmerkte in het huis. Wat is er aan de hand?!? Noorderlicht! De instructie voor het fotograferen van noorderlicht werd ter plekke gegeven door Yolanda, waardoor de meeste mensen in de groep het noorderlicht op de gevoelige plaat hadden kunnen vastleggen. Mij was het nog niet gelukt, maar dat vond ik geen probleem. Als beginnend fotograaf keek ik erg uit naar de instructie van de volgende ochtend. Met de tip diafragma of sluitertijd vastzetten kon ik uit de voeten. Dan hoefde ik voorlopig maar op één ding te letten.

Lang leve de hulp van Yolanda

Op de eerste fotografiedag hebben we het schiereiland Snaefellsnes verkend. Onderweg een stop gemaakt en toen door naar het Búðakirkja. Maar wat is er toch met mijn camera aan de hand, ik krijg die niet scherp gesteld?!? Lang leven de begeleiding en hulp van Yolanda, want mijn camera stond op manual focus. De eerste foto’s die ik heb gemaakt  waren dus al mislukt, maar er zouden vast nog vele foto’s volgen. Als je vragen hebt over het fotograferen, kan je die stellen aan Yolanda. Ook is het goed om haar regelmatig je foto’s te laten zien, zodat ze kan bijsturen waar dat nodig is. We hebben op de eerste dag mooie dingen gezien. Ik vond Arnarstapi en Gatklettur prachtig. Aan het einde van de dag begon de temperatuur wel te dalen, waardoor de fotostop bij Kirkjufell en Kirkjefellfoss een beetje een koude bedoening werd. Maar je kon hier wel goed oefenen met je camera. Na een dag fotograferen kwamen er op mijn kleine scherm toch een paar foto’s naar voren die er op het eerste oog mooi uitzagen.

Het doel: leren mooie foto’s maken, geen vakantiekiekjes

Bij terugkomst na het eten in het huis/hotel werd van een aantal mensen uit de groep geselecteerde foto’s besproken. Een ritueel dat zich een aantal avonden zou herhalen. De groep geeft aan wat ze van je foto’s vinden en vooral waar je op kan letten om betere foto’s te maken. En dat is toch het doel van de reis, leren om mooie foto’s te maken en geen vakantiekiekjes.

De tweede dag hebben we de Hraunfossar en de Barnafoss bezocht. Je krijgt voldoende tijd om beide watervallen goed te fotograferen en te experimenteren met sluitertijden en diafragma. Op een gegeven moment kreeg ik door dat ik het knipperende getal in mijn schermpje toch maar niet moest negeren en dat door aan de knoppen te draaien, het knipperen ophield. Al doende leer je. De IJslandse paarden staan gewoon in weilanden langs de weg, klaar om gefotografeerd te worden. Bij de heetwaterbronnen moest je een beetje door de stoom heen fotograferen. Later op de dag rijden we naar Þingvellir. De Öxarárfoss is vrijwel volledig bevroren.

Spannend, je weet niet wanneer de geiser spuit

Op de derde dag wordt de befaamde Geysir op de foto gezet. Dat wil zeggen  de Strokkur-geiser, want de originele Geysir spuit niet meer, met dank aan het toerisme. Eeuwig zonde. Bij het fotograferen van een spuitende geiser is het de sport om de blauwe bol, voordat de geiser uitbarst, ook te fotograferen. Spannend, want je weet niet wanneer de geiser gaat spuiten. Iedereen krijgt de tijd om het hele proces te fotograferen. Camera op de continu-stand en vasthouden die knop.  Supergaaf. Daarna op een barre tocht naar de Gullfoss. Allememaggies wat was het daar winderig en koud. Ik vond het lastig om die watervallen goed en vooral spannend te fotograferen. Alles was daar ook behoorlijk bevroren. Verder op de dag hebben we nog twee watervallen gefotografeerd.

Daar sta je dan ‘s nachts te fotograferen

Voor de nacht waren de voorspellingen voor het noorderlicht goed, met name rond een uur of drie. Dus spraken we met de groep af om om drie uur ’s nachts te verzamelen en op zoek te gaan naar het noorderlicht. Helaas, helaas, de intensiteit van het noorderlicht was behoorlijk afgenomen, geen groen straaltje licht aan de horizon te zien. Uiteindelijk zijn we doorgereden naar de Selljalandsfoss en daar sta je dan om vier uur ’s nachts een verlichte waterval te fotograferen. Maar één van de foto’s is uiteindelijk wel een canvasdoek geworden.

Niet zo ervaren? Volg de professionele fotograaf

Omdat we een lange rit naar Vik voor de boeg hadden, moesten we op tijd opstaan. Dat was toch best lastig na een nachtfotografiesessie. Dan maar verder slapen in het busje. We moesten op tijd vertrekken, want het doel van die dag was het fotograferen van de zonsopgang. Weer een andere dimensie. Als je nog niet zo ervaren bent in het fotograferen, volg je de professionele fotograaf. Als zij een goede plek heeft en jij gaat in de buurt staan, dan moeten daar goede foto’s qua compositie uitkomen. Overigens moest je wel voor de zee uitkijken, want die is zo krachtig dat je als mens makkelijk meegesleurd kan worden. Het fotograferen van de zonsopgang is een mooie ervaring. Onderweg naar het ijsschotsenmeer Jökulsárlón maken we nog een fotostop bij de steenmannetjes en een met graffiti beschilderde brugdeel, die daar ergens in de natuur ligt. Jökulsárlón en Diamond Beach vond ik prachtig. Ik was die avond graag vroeg mijn bed ingedoken.

De adrenaline bij het fotograferen van het Noorderlicht is enorm

Jammer de bammer, het werd niet slapen maar het noorderlicht fotograferen. De voorspellingen waren goed. Eerlijk is eerlijk, met het blote oog was het noorderlicht niet te zien, maar de camera ziet het wel. Als je camera goed is ingesteld – en met de tips van Yolanda lukt dat perfect – en je staat met je statief op een goede plek, dan is het fotograferen van het noorderlicht niet bepaald intelligent. Je drukt op het knopje en je wacht tot de foto is gemaakt. Dit ritueel herhaalt je zo vaak als je wilt. Je moest je statief wel goed vasthouden, want het waaide behoorlijk. Maar de adrenaline die je van het fotograferen van het noorderlicht krijgt, is enorm. Dag slaapgevoel. Wat een toffe ervaring! Je gaat er zelfs Sinterklaasliedjes van zingen.

Wat is de natuur toch mooi

Fotografiedag vijf is inmiddels aangebroken. We gaan weer terug naar het ijsschotsenmeer Jökulsárlón om daar de zonsopkomst te fotograferen. Gisteravond hadden we daar de zonsondergang. Wat is de natuur toch mooi. De ijsschotsen die we gister hebben gezien, lagen nu toch echt op een andere plek, sommige hadden door het smelten van het ijs al een andere vorm gekregen. Daarna door naar de volgende locatie. Onderweg komen we langs een plek met allemaal kleine watervallen. Een – wat je noemt – Kodakmoment. De Fjaðrárgljúfur canyo, die we daarna bezochten, vond ik prachtig. De weg naar boven was erg glibberig, maar van een lager punt kon je ook hele mooie foto’s maken. De laatste stop van de dag was Dyrhólaey, die we eergister vanaf een afstand hadden zien liggen. Helaas was de weg naar boven niet begaanbaar, dus hebben we de foto’s vanaf een andere plek gemaakt.

Dag zes was voor mij toch wel het hoogtepunt van de reis, naar Þórsmörk met een Super Jeep. En dat ding was echt groot. Je moest met een opstapje in die jeep zien te komen. De grond en de wateren in Þórsmörk waren erg bevroren en er lag veel meer water in het gebied als anders. Maar dat is voor onze superjeep met fantastische chauffeur geen enkel probleem. Voor een andere jeep, die op dat moment ook meereed, was dat vele water wel een probleem.

Relax, onze superjeep trekt je er wel uit ;-). Het was die dag erg regenachtig, maar dat drukte de pret niet. Wat ik zo bijzonder vond, was het moment dat ik op de plek stond waar de vulkaan met de lastige naam (Eyjafjallajökull)in 2010 was uitgebarsten. Het meer dat voor de vulkaan lag, was helemaal gevuld met lava en daar reden we met de jeep overheen. Ik heb een topdag gehad. Vanwege het weer was het niet altijd mogelijk om goede foto’s te maken, daarom waren de kiekjes vandaag toegestaan.

Kleivarvatn was spectaculair

Dan breekt de laatste fotografiedag aan. Eerst bezoeken we Seltun – Krýsuvík, waar je vanwege de lucht in eerste instantie aan rotte eieren denkt. Ik vond de kleuren daar prachtig, omdat ik van aardetinten hou. Het Kleifarvatn-meer vond ik spectaculair. Ik heb de foto’s zelf gemaakt, waardoor ik weet dat ze niet getrukeerd zijn. Door naar Reykjavik, waar we de middag door konden brengen met shoppen of met fotograferen, als je daar nog niet genoeg van had gehad.

Deze reis is een aanrader: Yolanda weet de mooie plekjes

De laatste reisdag, zondag 4 februari, is aangebroken. We moesten vroeg op, omdat het vliegtuig al om 6.00 uur vertrok. Weer terug naar Nederland, weg van het Betoverende IJsland. Want dat is het, met die benaming ben ik het volkomen eens. Een aanrader om deze reis te maken, zeker als je van winter en fotografie houdt. Yolanda zorgt met haar organisatie Fotografie-reizen.nl voor een mooie en onvergetelijke reis. Door haar ervaring en omdat ze deze reis al vaker heeft uitgevoerd, weet ze wat de mooie plekken op IJsland zijn. De hotels waarin we verbleven waren goed. De reis is goed georganiseerd en gevarieerd. Als het nodig is of als het beter past, wordt het programma in overleg met de groep aangepast.

Je hebt allemaal hetzelfde doel

Ik vond het prettig om met een kleine groep te reizen. Je past met z’n allen in één busje en ’s avonds is de groep overzichtelijk om met elkaar te eten. Maar vooral, je hebt allemaal hetzelfde doel. Je komt om mooie foto’s te maken. Als je ervaren bent, gaat deze reis naar mooie plekken waar je heerlijk je gang kunt gaan. Ben je minder ervaren, dan is er begeleiding om die ervaring op te gaan doen. Maar ik ben van mening dat je door het gewoon te doen, je kan leren om mooie foto’s te maken.

Yolanda is daar om je te helpen, om je tips te geven, maar je moet toch echt zelf aan de slag. Gewoon proberen, er zit altijd wel een goede of mooie foto bij. Ik vond het onwijs spannend om bij thuiskomst de foto’s te bekijken. In eerste instantie dacht ik dat ik er niet zoveel van gebakken had. Even dacht ik zelfs dat ik constant met een vuile lens had gefotografeerd. En over mijn foto’s van de zonsopgang in Vik was ik helemaal niet te spreken. Wat zat er toch op mijn lens?!? Later blijkt, helemaal niets, het waren toch echt de vele vogels die daar rondvlogen en die voor al die vlekjes op de foto zorgden. Wat je geleerd hebt, kan je thuis nog eens rustig nalezen, want Yolanda heeft veel tips en aanwijzingen op papier gezet. Ook hebben we gediscussieerd of je de foto’s nu wel of niet moet bewerken. Ik ben overtuigd, doe het wel, er komt zo veel meer moois uit je foto’s.

Yolanda, dank voor deze prachtige en fijne reis. Ook na de reis hebben we nog contact en krijgen we per mail of via de nieuwsbrieven en blogs tips over het fotograferen. Ik lees het graag.

Kitty Poppe